Ahmet komadadır. Yanında ise karisi... Ahmet nemli gözleri ve kısık sesiyle karısına doğru bakar ve konuşmaya baslar:
"İlk işten kovulduğum zaman yanımda idin, iflas ettiğim gün oradaydın.
Vurulup ilk gözümü açtığımda seni gördüm. Trafik kazası geçirdiğimde hastanede hep başucumdaydın...
Karisi takdir edilmenin mutluluğunda anlayışla gülümser
"Simdi komadayım yine başucumdasın, sonunda anladım ama çok geç oldu yahu sen ne uğursuz karisin"